تأثیر شیوه تدریجی - پناهی بر تنوع گونه‌های گیاهی در جنگل های راش شرقی (مطالعه موردی: جنگل های شفارود- گیلان)

به‌منظور بررسی تأثیر بهره‌برداری بر تنوع گونه‌های گیاهی، دو پارسل بهره‌برداری شده و بهره‌برداری نشده از جنگلهای راش منطقه شفارود واقع در غرب گیلان انتخاب شدند. آماربرداری به‌روش منظم تصادفی انجام و مساحت قطعه نمونه برای گونه‌های چوبی2500 مترمربع و به شکل مربع انتخاب شد. برای گونه‌های علفی با استفاده از روش قطعات نمونه حلزونی سطح قطعه نمونه 64 مترمربع به‌دست آمد و برای مطالعه زادآوری از قطعات نمونه 100 متر مربعی استفاده شد. در نهایت به‌ترتیب 24 و 27 قطعه نمونه از جنگلهای بهره‌برداری نشده و بهره‌برداری شده برداشت شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخصهای تنوع شانون- وینر، یکنواختی پیلو و شاخص تشابه جاکارد استفاده شد. نتایج نشان داد که غنای گونه‌های درختی، درختچه‌ای و علفی در جنگل بهره‌برداری شده به‌ترتیب برابر 7، 8 و 28 عدد و در جنگل بهره‌برداری نشده به‌ترتیب برابر 6، 4 و 18 عدد می‌باشد. مقدار تنوع در لایه درختی در جنگل بهره‌برداری نشده بیشتر از جنگل بهره‌برداری شده بود، اما مقدار آن در لایه‌های نونهال، نهال کوچک، نهال بزرگ، درختچه‌ای و علفی در جنگل بهره‌برداری شده بیشتر از بهره‌برداری نشده به‌دست آمد. همچنین مقدار یکنواختی در تمامی لایه‌های رستنی در جنگل بهره‌برداری شده بیشتر از جنگل بهره‌برداری نشده حاصل شد. میزان شاخص تشابه جاکارد در دو جنگل مورد مطالعه در لایه‌های درختی، درختچه‌ای و علفی به‌ترتیب برابر 50/62، 00/50 و71/60 درصد به‌دست آمد.